Zonder zee zou ik geen dag kunnen leven!
Deze pionier van het duiken op adem is geboren in Siracuse. Hij behaalde in de periode van 1960-1974 maar liefst dertien wereldrecords in de klasse „No limit“. Hij inspireerde de beroemde regisseur Luc Benson tot het maken van de legendarische film „Big Blue“
###
Deze pionier van het duiken op adem is geboren in Siracuse. Hij behaalde in de periode van 1960-1974 maar liefst dertien wereldrecords in de klasse „No limit“. Hij inspireerde de beroemde regisseur Luc Benson tot het maken van de legendaris
Deze pionier van het duiken op adem is geboren in Siracuse. Hij behaalde in de periode van 1960-1974 maar liefst dertien wereldrecords in de klasse „No limit“. Hij inspireerde de beroemde regisseur Luc Benson tot het maken van de legendarische film „Big Blue“
###
Zonder zee zou ik geen dag kunnen leven!
Deze pionier van het duiken op adem is geboren in Siracuse. Hij behaalde in de periode van 1960-1974 maar liefst dertien wereldrecords in de klasse „No limit“. Hij inspireerde de beroemde regisseur Luc Benson tot het maken van de legendarische film „Big Blue“.
Zijn naam is Enzo Maiorca en hij zal te gast zijn als de School voor Duiken op Adem Apnea Academy dit jaar voor de veertiende keer op rij neerstrijkt in Rovinj. Enzo Maiorca, de houder van 13 wereldrecords, waaronder de eerste die gedoken heeft op een diepte van 50 meter en daarna 101 meter, in de klasse „No limit“.
We spraken met hem over zijn liefde voor de wijde, diepe zee in het gezelschap van zijn dochter, Patrizia Maiorca, die zelf ook houdster van een wereldrecord is (in 1987 liet ze zich met behulp van gewichten zakken tot een diepte van 70 meter) en Umberto Pelizzari, de oprichter van de Apnea Academy en vandaag een van 's werelds bekendste duikers op adem ter wereld.
-De zee is mijn grote liefde. Ik zou er geen dag zonder kunnen leven. Het is mijn passie en mijn levenskeuze, iets waarvan ik grenzeloos heb genoten, maar wat ik ook mijn hele duikersleven buitengewoon heb gerespecteerd. Ik moet nog denken aan wat de vissers in mijn dorp zeiden toen ik klein was: „De zee kan zelfs het meest springerig krullende kapsel plat krijgen,“ zo vertelt Enzo Maiorca, die al op z'n vierde leerde zwemmen en op z'n twaalfde zijn eerste 'befaamde' duik maakte.
- In 1943 vond ik in de tuin van ons ouderlijk huis in Siracuse een gasmasker dat de Amerikaanse soldaten hadden achtergelaten. Dat leek me wel wat. Met veel fantasie en wat lijm en touw maakte ik hem gereed voor mijn eerste duik. Die was natuurlijk een grote mislukking – het duurde niet meer dan tien seconden, vertelt Enzo Maiorca met een grote lach op zijn gezicht.
Als hij praat over zijn bezetenheid van de zee houden zijn ogen niet op te glanzen.
-Het is een andere wereld, een andere dimensie. Als jongetje stelde ik me de zee voor als een monster, waarvan de huid moest worden afgestroopt om hem in al zijn pracht te aanschouwen. Als ik van boven de diepte in keek, leek het door het spel van het licht wel of er daarbeneden glanzende munten werden vervaardigd. Alle mogelijke kleuren vermengden zich en vaak bedacht ik me dat dit het werk moet zijn van een gestoorde schilder, die alle kleuren door elkaar gooit en een prachtige regenboog tevoorschijn tovert. Dat was en is voor mij nog altijd de zee, zegt Enzo Maiorca. In zijn lange carriere heeft hij op vele records beslag weten te leggen.
Welk record is hem het liefst?
- Ieder record heeft zijn geschiedenis en daarom is het moeilijk er een uit te kiezen. Toch is er een die om meerdere redenen speciaal voor mij is, vooral omdat het gevaarlijk was. In 1974 zou ik namelijk een recordpoging doen bij het eiland Capri. Ik zou er gaan duiken op een diepte van 90 meter. Die onderneming werd gevolgd door een tv-ploeg van de RAI. De cameraman lag met al zijn apparatuur in zee om mijn sprong vast te leggen. Hij wilde echter een zo goed mogelijk shot en kwam te dichtbij. Zo kwam ik bovenop hem en zijn apparatuur. Het deed erg veel pijn en mijn masker was ook gebroken. Dat moment was erg gevaarlijk, maar mijn aanvankelijke teleurstelling zette zich om in woede.
- De recordpoging van 90 meter is dus niet gelukt. Wanneer lukte dat wel?
- Zeven dagen later en het verhaal van die aanvankelijke mislukking heb ik mezelf uitgelegd met de woorden dat „de zee me heeft gestraft“. De eerste recordpoging zou namelijk plaatsvinden in de zee bij Capri en dat was verkeerd. Want het record werd pas behaald in de zee bij mijn eigen Siracuse, vertelt ons de vitale Maiorca, de man die als eerste ter wereld heeft gedoken op een diepte van eerst 50 meter en daarna 101 meter. Hij inspireerde met zijn avonturen de beroemde regisseur Luc Benson tot het maken van zijn legendarische film „Big Blue“.
- Op de vraag hoe je van de zee kunt houden en wat hij jonge beoefenaars van extreme sporten aanraadt, antwoordt hij dat records niet het allerbelangrijkst zijn.
- Ten eerste moet je, met je liefde voor de zee en het duiken, altijd ook de eigengereidheid van de zee respecteren. Iemand die geen respect heeft voor de zee is of gek of wil sterven, zegz Enzo Maiorca, de levende legende van het duiken op adem en de man die, zoals hij zelf zegt, geen dag zonde de zee zou kunnen leven. .
