Eiland - schiereiland

fotogallerij

Rovinj begon zijn leven als een schiereiland onder de naam Mons Albanus. De eerste archeologische sporen van leven dateren uit de bronstijd; het oude stadscentrum kwam tot ontwikkeling in de derde eeuw.

De historische stadskern van Rovinj heeft unieke stedelijke contouren met de duidelijke lijnen van de Venetiaanse architectonische stijl, waardoor Rovinj de bijnaam– „klein Venetië“ kreeg. Maar Rovinj was een heuvelachtig eiland met bebouwing uit de late oudheid en de middeleeuwen. Daarom kon het typisch Venetiaanse model met publieke gebouwen om een centraal hoofdplein niet verder worden ontwikkeld. De prachtige architectonische structuur laat zien dat de burgers dankzij  de grote economische groei in 17de en 18de eeuw volop investeerden in urbane bebouwing. Het meest duidelijke voorbeeld van deze ontwikkeling is de reconstructie van de klokkentoren en de bouw van een nieuwe en grotere parochiekerk. Net als alle andere oude stedelijke centra was ook Rovinj omheind door stadsmuren. Oorspronkelijk stond er op de top een vesting rond de eerste parochiekerk. De eerste bescheiden stadsmuren werden aangelegd in de 12de eeuw en eind 16de eeuw versterkt vanwege het piratengevaar. Vandaag zijn de stadsmuren nog te zien rond de stadspoort (uit de 12de eeuw), op enkele plekken in de straten Vladimir Švalba en sv. Križ en van beide kanten van de Belvedere (de klokkentoren die als deel van de verdedigingsmuren het noorden van de stad bewaakte). In de stadsmuren waren vroeger zes stadspoorten. Vandaag kan je de oude stadskern binnenkomen onder de Boog van Balbi (vroeger de Poort van de vismarkt), door de Poort Pod zidom, de Poort van St. Benedictus, de Poort van het Heilige Kruis en achter de Vesting.

Vanwege de behoefte aan meer woonruimte breidde de stad zich begin 18de eeuw uit tot buiten de stadswallen richting het vasteland, zodat het kanaal tussen het eiland en het vasteland in 1763 werd gedempt. De oude stad was getuige van woelige tijden, maar ook van de bekwame handen van bouwmeesters. Het gevolg van de beperkte ruimte waren compact gebouwde, nauwe huizen, nauwe straatjes en kleine pleintjes.

Enkele bijzonderheden van de oude stadskern zijn ook karakteristieke schoorstenen en de vele buitentrappen van huizen en stenen stadstrappen, de zgn. baladuri oftewel kleine galerijtjes op de trappen ter hoogte van de eerste verdieping en verder de portieken, binnenplaatsen, doodlopende steegjes, cisternen, dakterrassen, mansarden met veel clair-obscur effecten en gedecoreerde portalen, ramen, balkons en daklijsten. Vanwege dit soort unieke eigenschappen werd de oude stad in 1963 uitgeroepen tot cultuurmonument